Β. Μίνχαου: «H Ελλάδα έχει την επιλογή να εγκαταλείψει τη νομισματική ένωση και να υιοθετήσει το δικό της νόμισμα»
✏ 1.«Tόσο το Ντιτρόιτ όσο και η Ελλάδα χρεοκόπησαν, με την Ελλάδα να προχωρεί σε αναδιάρθρωση χρέους και το Ντιτρόιτ να καταθέτει αίτηση προστασίας από τους πιστωτές»
✏ 2.«Oύτε η Ελλάδα, αλλά ούτε και το Ντιτρόιτ ευνοήθηκαν σε επαρκή κλίμακα από μεταφορές κεφαλαίων»
✏ 3. «Όταν οι επιχειρήσεις και οι πολίτες φεύγουν, τότε η πολιτεία χάνει αναντικατάστατα φορολογικά έσοδα»
✏ 4. «Η μείωση των μισθών δεν φέρνει ισορροπία»
✏ 5.«Aπουσία αποτελεσματικών εργαλείων πολιτικής, οι οικονομίες δεν μπορούν να αυτοσταθεροποιηθούν»
Στο Ντιτρόιτ πέρασε τις καλοκαιρινές διακοπές του ο γνωστός αρθρογράφος των Financial Times, Βόλφγκανγκ Μίνχαου, αλλά ακόμα και εκεί στο μυαλό του ήταν η Ελλάδα.
Σε χθεσινό του άρθρο στη βρετανική εφημερίδα αναφέρει πέντε ομοιότητες μεταξύ των δύο χρεοκοπιών και προσπαθεί να αντλήσει συμπεράσματα από την εμπειρία της αμερικανικής πόλης προς όφελος της Ελλάδας.
«Ποτέ μου δεν είδα μία πόλη τόσο άδεια» αναφέρει ο Μίνχαου. «Σχεδόν το 40% της έκτασης δεν χρησιμοποιείται, ενώ μεγάλο τμήμα της καλύπτεται από ερείπια». Προφανώς μια πόλη διαφέρει από μία χώρα αλλά υπάρχουν και ομοιότητες, ειδικά εάν η χώρα είναι μέλος μιας νομισματικής ένωσης με τον θεσμικό σχεδιασμό της Ευρωζώνης. Η πρώτη προφανής ομοιότητα είναι ότι «τόσο το Ντιτρόιτ όσο και η Ελλάδα χρεοκόπησαν, με την Ελλάδα να προχωρεί σε αναδιάρθρωση χρέους και το Ντιτρόιτ να καταθέτει αίτηση προστασίας από τους πιστωτές».
Η δεύτερη ομοιότητα που εντοπίζει ο Βρετανός αρθρογράφος είναι ότι «ούτε η Ελλάδα, αλλά ούτε και το Ντιτρόιτ ευνοήθηκαν σε επαρκή κλίμακα από μεταφορές κεφαλαίων».
Η Ελλάδα λαμβάνει κονδύλια από τα κοινοτικά ταμεία και δάνεια από τα άλλα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης και το ΔΝΤ. Στο Ντιτρόιτ, οικονομικές υπηρεσίες όπως τα επιδόματα ανεργίας και η παιδεία χρηματοδοτούνται σε πολιτειακό καθώς και ομοσπονδιακό επίπεδο. Πλην όμως «τα κεφάλαια αυτά δεν επαρκούσαν ούτε στο ελάχιστο για την ανατροπή της πτώσης», καθώς «όταν οι επιχειρήσεις και οι πολίτες φεύγουν, τότε η πολιτεία χάνει αναντικατάστατα φορολογικά έσοδα».
Σε αυτή τη φυγή εντοπίζεται η τρίτη ομοιότητα, καθώς και στις δύο περιπτώσεις «η μετανάστευση είχε τεράστιο αντίκτυπο στην ύφεση». Θεωρητικά στις ΗΠΑ η μετανάστευση από πολιτεία σε πολιτεία λειτουργεί εξισορροπητικά.
«Εάν, όμως, οι ταλαντούχοι φύγουν, τότε οι πιθανότητες επιστροφής της χώρας σε ανάπτυξη ελαχιστοποιούνται, ειδικότερα απουσία οποιασδήποτε μορφής κινήτρου» υποστηρίζει ο Μίνχαου και παραπέμπει στο Ντιτρόιτ, το οποίο εγκατέλειψε «κυρίως η μεσαία τάξη, για κοντινά προάστια όπως το Όκλαντ στο Βορρά». Ως αποτέλεσμα, «ο πληθυσμός του Ντιτρόιτ συρρικνώθηκε από 1,8 εκατ. το 1950 σε 700.000 το 2012» και η πόλη βρίσκεται σε ύφεση επί δεκαετίες.
Στο Ντιτρόιτ αποδείχθηκε, επίσης, ότι «η μείωση των μισθών δεν φέρνει ισορροπία». Καθώς εξαφανίστηκαν οι θέσεις εργασίας που καλύπτονταν από συνδικάτα, μειώθηκαν και οι μισθοί αλλά η ανεργία παρέμεινε σε πολύ υψηλό επίπεδο και κορυφώθηκε το 2009, στο 27,8%. Λίγο υψηλότερη είναι η ανεργία στην Ελλάδα και δυστυχώς συνεχίζει να αυξάνεται, κόντρα στις αισιόδοξες προβλέψεις των ιθυνόντων. Αυτή, άλλωστε είναι μία ακόμα ομοιότητα, καθώς και στις δύο περιπτώσεις «οι αισιόδοξοι προέβλεπαν ότι η ανάκαμψη είναι κοντά». Αυτό που διδάσκει το παράδειγμα του Ντιτρόιτ είναι ότι «απουσία αποτελεσματικών εργαλείων πολιτικής, οι οικονομίες δεν μπορούν να αυτοσταθεροποιηθούν».
Ο Βρετανός αρθρογράφος δεν θεωρεί καταδικασμένο ούτε το Ντιτρόιτ ούτε την Ελλάδα, για την οποία προτείνει «η Ευρωζώνη να δεχθεί διαγραφή χρέους και να στρέψει προς την Ελλάδα κάποιες επενδύσεις». Προσθέτει, όμως, ότι «δεν νομίζω να γίνει κάτι τέτοιο, αλλά θεωρητικά τουλάχιστον είναι εφικτό».
Θεωρεί ότι η Ελλάδα είναι σε καλύτερη θέση από το Ντιτρόιτ, καθώς ακόμα διαθέτει ένα εξαιρετικά χρήσιμο όπλο: «η Ελλάδα έχει την επιλογή να εγκαταλείψει τη νομισματική ένωση και να υιοθετήσει το δικό της νόμισμα».
Δυστυχώς, όμως, «δεν είναι διόλου σαφές ότι η Αθήνα θα επιλέξει να κάνει κάτι τέτοιο, ακόμη κι αν ήταν προς το καλύτερο οικονομικό της συμφέρον, δεδομένου ότι μάλλον θα επικρατήσουν πολιτικοί παράγοντες». Πηγή: Ημερησία
www. My Way Press.gr
3/9/13
