The Guardian: Μετάβαση από μια ασθενική δημοκρατία σε μια αναδυόμενη δεσποτεία
Deutsche Welle: Τουρκία, μια διχασμένη χώρα
Με μικρό προβάδισμα του «ναι» στο χθεσινό δημοψήφισμα, δύο κοινωνίες με διαφορετικό προφίλ καλούνται να συνυπάρξουν μέσα στην ίδια χώρα. Με την επικείμενη πολιτειακή αλλαγή συμφωνεί τελικά μόνο το ήμισυ της Τουρκίας.
Με το 99,99% των ψήφων να έχει καταμετρηθεί, το αποτέλεσμα δείχνει νίκη του «ναι» με 51,4% στο χθεσινό κρίσιμο δημοψήφισμα στην Τουρκία, ενώ «όχι» ψήφισε το 48,6 % του τουρκικού εκλογικού σώματος. Η διαφορά μεταξύ του «όχι» και του «ναι» είναι πολύ μικρή – περίπου 1.250.000 ψήφοι. Η κατάσταση περιπλέκεται περισσότερο ύστερα από την απόφαση της αξιωματικής αντιπολίτευσης να προβάλει ένσταση για 2,5 εκατομμύρια ψήφους που θεωρεί άκυρες λόγω παρατυπιών κατά τη διαδικασία της ψηφοφορίας. Ήδη πάντως τουλάχιστον 920.000 ψήφοι κρίθηκαν άκυρες για διαφόρους λόγους. Η συμμετοχή ξεπέρασε το 84%.
Το χθεσινό δημοψήφισμα κάθε άλλο παρά επιλύει το πρόβλημα το πρόβλημα της Τουρκίας που εμφανίζεται πλέον περισσότερο διχασμένη από ποτέ. Ο χάρτης της κατανομής της ψήφου εμφανίζει ουσιαστικά μια Τουρκία με δύο πρόσωπα: από τη μία την Τουρκία της Ανατολικής Θράκης, των Μικρασιατικών παραλίων και των παραλίων της Μεσογείου, των μεγάλων αστικών κέντρων (Άγκυρα, Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη, Αδριανούπολη, Αττάλεια, Άδανα) και των Κούρδων της ΝΑ Τουρκίας, που δεν ενέκριναν την πρόταση για την αλλαγή του συντάγματος της χώρας από προεδρευόμενη σε προεδρική δημοκρατία με ενίσχυση των εξουσιών του προέδρου.
Από την άλλη, τη βούλησή τους να δώσουν ενισχυμένες εξουσίες στον Ερντογάν έστειλαν με την θετική ψήφο τους οι κάτοικοι της κεντρικής Ανατολίας, που αποτελεί το πιο συντηρητικό κομμάτι της Τουρκίας. Από εκεί αντλεί την κύρια δύναμή του το κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης. Την ίδια εικόνα μιας βαθιά διχασμένης κοινωνίας, έδειξε και η ψήφος των Τούρκων του εξωτερικού. «Ναι» ψήφισε το 59,27% ενώ «όχι» το 40,73 %. Στη Γερμανία, «ναι» ψήφισε το 63,19% με 269.036 ψήφους, ενώ «όχι» μόλις το 36,81% με 157.467 ψήφους. Στην Ολλανδία «ναι» ψήφισε το 69,93% ενώ το «όχι» περιορίστηκε στο 30,07% επιβεβαιώνοντας έτσι ότι οι υψηλοί τόνοι κατά των χωρών αυτών και της Ευρώπης γενικότερα, που υιοθέτησε ο πρόεδρος Ερντογάν και η τουρκική κυβέρνηση, ωφέλησαν την πλευρά του «ναι».
Επαναφορά της θανατικής ποινής;
«Ευτυχώς, καταφέραμε ένα δύσκολο πράγμα και υλοποιούμε την πιο σημαντική μεταρρύθμιση στην ιστορία μας για τη διακυβέρνηση της χώρας μας με τη βοήθεια του λαού μας,» δήλωσε ο πρόεδρος Ερντογάν μετά την ψηφοφορία, ενώ μιλώντας χωριστά στους πανηγυρίζοντες οπαδούς τους είπε ότι πρόκειται να μιλήσει στον ηγέτη του ακροδεξιού εθνικιστικού κόμματος Ντεβλέτ Μπατσελί για το θέμα της επαναφοράς της θανατικής ποινής. Μάλιστα ανέφερε ότι αν τυχόν η βουλή δεν του στείλει μια σχετική απόφαση για να την υπογράψει, τότε «θα πρέπει να πάμε για ένα δημοψήφισμα και για αυτό», είπε.
Η επικράτηση του «ναι», αν και με μικρή διαφορά, προκαλεί μούδιασμα στην Ευρώπη και εντονότερο αίσθημα ανασφάλειας στο εσωτερικό της χώρας, καθώς δείχνει ότι με την τεράστια αυτή πολιτειακή αλλαγή –που θα γίνει το 2019- συμφωνεί μόνο το ήμισυ της Τουρκίας.
Στο μεταξύ έχει προκύψει σοβαρό πρόβλημα με το ζήτημα της εγκυρότητας της διαδικασίας ύστερα από την παράδοξη ανακοίνωση του Ανώτατου Εκλογικού Συμβουλίου μετά την έναρξη της ψηφοφορίας, ότι θα θεωρούνται έγκυρα τα ψηφοδέλτια που δεν φέρουν την σφραγίδα της εφορευτικής επιτροπής εφόσον δεν έχει αποδειχτεί ότι μεταφέρθηκαν από κάπου αλλού, αναιρώντας έτσι την αντίθετη απόφαση που είχε ανακοινώσει πριν την διαδικασία. Η απόφαση αυτή σε ένα τόσο οριακό αποτέλεσμα προκάλεσε την εντονότατη αντίδραση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που αποφάσισε να χρησιμοποιήσει ένδικα μέσα για να αμφισβητήσει το αποτέλεσμα. Ανάλογη απόφαση έλαβε και το φιλοκουρδικό κόμμα της Δημοκρατίας των Λαών, του οποίου η ηγεσία είναι προφυλακισμένη. Το κατά πόσο θα μπορέσουν να ανατρέψουν το αποτέλεσμα είναι συζητήσιμο, καθώς το Ανώτατο Εκλογικό Συμβούλιο μπορεί να αποφανθεί μόνο μια φορά για την εγκυρότητα ή μη ενός αποτελέσματος και δεν προβλέπεται περαιτέρω διαδικασία.
«Σκιά έπεσε στην κάλπη»
Πάντως το αποτέλεσμα δεν ήταν εκείνο που επιθυμούσε και είχε προβλέψει ο πρόεδρος Ερντογάν, ο οποίος λίγα 24ωρα πριν την ψηφοφορία είχε εκφράσει την πεποίθηση ότι «σύμφωνα με τις πληροφορίες μας το αποτέλεσμα θα κυμανθεί ανάμεσα στο 55% και το 60%». Το ερώτημα είναι αν ένα τέτοιο αποτέλεσμα θα τον κάνει ηπιότερο, πιο διαλλακτικό και πιο έτοιμο για διάλογο και αν θα προσπαθήσει ανοίγματα προς το υπόλοιπο ήμισυ της κοινωνίας, ενδεχομένως με μια νέα προσπάθεια στο Κουρδικό μέσα σε ένα περισσότερο δημοκρατικό περιβάλλον. Ή αν θα φανεί πιο αποφασισμένος να προχωρήσει στην συγκέντρωση ακόμη περισσοτέρων εξουσιών στο πρόσωπό του, ώστε να δημιουργήσει μια «νέου τύπου Τουρκία». Το περιεχόμενο του διαγγέλματός του χθες μετά το δημοψήφισμα είχε χαρακτήρα «ενωτικό», αλλά ο τόνος της φωνής του ήταν περισσότερο ενός δυσαρεστημένου ηγέτη που θέλει να «πάει την υπόθεση ως το τέλος» παρά τις όποιες αντιδράσεις. Το ποιο από τα δυο θα ισχύσει θα το δούμε και από τη στάση που θα κρατήσει από εδώ και πέρα απέναντι στην Ευρώπη.
Ο φιλοκυβερνητικός τουρκικός τύπος σήμερα πανηγυρίζει για τη νίκη του «ναι», που την αποκαλεί «Νίκη του Ερντογάν» και «Νίκη της Τουρκίας», ενώ η αντιπολιτευόμενη εφημερίδα «Τζουμχουριέτ» έχει τίτλο «Σκιά έπεσε στην κάλπη».
Στην ουσία, όπως αναφέρουν τούρκοι αναλυτές, το αποτέλεσμα είχε να κάνει περισσότερο με τη δύσκολη συνύπαρξη δύο κοινωνιών μέσα στην ίδια χώρα. Οι περιοχές που ψήφισαν «όχι» «αντιπροσωπεύουν σχεδόν τα δύο τρίτα της χρηματοοικονομικής, βιομηχανικής, τουριστικής, πολιτιστικής και εκπαιδευτικής ισχύος της Τουρκίας. Αυτό ουσιαστικά σημαίνει ότι το πιο αστικό, οικονομικά σημαντικό, μορφωμένο και κοσμοπολίτικο κομμάτι της Τουρκίας θα κυβερνάται από το λιγότερο οικονομικά ισχυρό, λιγότερο μορφωμένο και πιο εσωστρεφές κομμάτι της χώρας. Δεν πρόκειται για διαφορά μεταξύ εκλογικών περιφερειών αλλά μεταξύ προφίλ ψηφοφόρων,» γράφει ο διευθυντής της αγγλόφωνης Hurriyet Daily News, Μουράτ Γετκίν.
Θα μπορέσουν τελικά αυτές οι εντελώς διαφορετικές συνιστώσες, οι διαφορετικές κοινωνικές οντότητες να συνεργαστούν και να συνυπάρξουν ομαλά από εδώ και στο εξής; Ή θα οδηγηθούν σε σύγκρουση που θα ήταν καταστροφική για το μέλλον της χώρας; Αυτό είναι εκείνο που ανησυχεί περισσότερο όσους παρακολουθούν την πορεία των εξελίξεων στην Τουρκία τα τελευταία χρόνια. Πηγή: Deutsche Welle
Ο διεθνής τύπος
«Ελάχιστος θρίαμβος» για την El Pais στην Ισπανία, «Ο Ερντογάν κέρδισε παρά τρίχα» για την Repubblica στη Ρώμη, «Οριακή νίκη» για τους New York Times, «Ο Ερντογάν διεκδικεί μια οριακή νίκη» σύμφωνα με τη Le Figaro στη Γαλλία: οι τίτλοι του παγκόσμιου Τύπου είναι συνολικά σήμερα αυστηροί με τον αρχηγό του τουρκικού κράτους στις ψηφιακές εκδόσεις τους, με την Die Welt στη Γερμανία να μιλάει μάλιστα για μια νίκη που ισοδυναμεί με «μια ήττα».
«Ο Ερντογάν έλαβε τη στήριξη (του λαού του) για να ενισχύσει την αυταρχική εξουσία του στην Τουρκία», συνόψιζε σήμερα η βρετανική εφημερίδα Guardian στην ψηφιακή έκδοσή της.
The Guardian: Μετάβαση από μια ασθενική δημοκρατία σε μια αναδυόμενη δεσποτεία
Η μετάβαση της Τουρκίας από μια ασθενική δημοκρατία σε μια αναδυόμενη δεσποτεία αποφασίσθηκε με τη θέληση του λαού και θα είναι ένα δώρο για τον άνδρα που το 1996 είχε δηλώσει πως «η δημοκρατία δεν είναι στόχος, αλλά εργαλείο», γράφει από την Κωνσταντινούπολη ο ανταποκριτής της βρετανικής εφημερίδας The Guardian Μάρτιν Τσούλοφ.
Ωστόσο, επισημαίνει, το περιθώριο της νίκης ήταν μικρότερο απ’ ό,τι ήλπιζε ο Ερντογάν και εξακολουθούν να υπάρχουν ερωτηματικά για το αν η αυταρχική διακυβέρνησή του έχει πραγματικά τη λαϊκή εντολή.
Με το νέο σύστημα, οι έλεγχοι και οι ισορροπίες θα εξασθενήσουν και ο διαχωρισμός των εξουσιών θα καταστεί σχεδόν ανύπαρκτος. Ο κοινοβουλευτικός έλεγχος θα αντικατασταθεί από τη βούληση ενός ανδρός, ο οποίος θα μπορεί να εκλεγεί για δύο πενταετείς θητείες ως πρόεδρος, μη συμπεριλαμβανομένης της τρέχουσας θητείας του. Αν το κοινοβούλιο προκηρύξει πρόωρες εκλογές κατά τη δεύτερη θητεία του, διευκρινίζει ο ανταποκριτής της Guardian, ο Ερντογάν θα μπορεί να θέσει υποψηφιότητα και για τρίτη θητεία, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να παραμείνει στην προεδρία μέχρι το 2034, επιπλέον των 14 ετών που ήδη βρίσκεται στην εξουσία.
Όμως οι υποστηρικτές του Ερντογάν φοβούνται πως η σαρωτική νίκη που χρειαζόταν για να εξασφαλισθεί ο νέος ρόλος του δεν επιτεύχθηκε. Μια τόσο σημαντική συνταγματική αλλαγή θα ήταν περισσότερο αξιόπιστη με μια μεγαλύτερη διαφορά ποσοστών.
Χθες το βράδυ δεν επικρατούσε ευφορία στις τάξεις του κυβερνώντος κόμματος AK, σημειώνει ο Μάρτιν Τσούλοφ. Υπήρχε αντίθετα το αίσθημα πως ο Ερντογάν ίσως να μην έκανε αρκετά. Αντί να φέρει τη βεβαιότητα, μια νίκη με μικρή διαφορά μπορεί να διευρύνει ένα ρήγμα μέσα στο κυβερνών κόμμα και στη χώρα, όπου ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού ήταν ήδη δυσαρεστημένο ή αμφίθυμο με την ηγεσία. Για πολλούς στην Τουρκία, η ζωή περιορίζεται ακόμη περισσότερο πλέον στην απλή επιβίωση.
